Ik lees een blog terug en reageer: 

Van jaren geleden... en het klopt.
Ben ik dan niks opgeschoten? Ojawel!

Nog elke dag ont-dek ik en zie ik wie ik ten diepste ben. Net als jij en alle andere wezens op de wereld ben ik goed zoals ik ben. Ja, op dit punt, precies zoals je nu bent.
In de afgelopen periode wist ik dat weerstand en verzet niet helpend waren maar het was er wel. Het herkennen en erkennen en zelfs op momenten omarmen van dat alles maakt dat processen z'n gang kunnen gaan. En dan komt er ruimte. Nog meer ruimte om nog dieper te schouwen en te zien wat er allemaal leeft in mij. Het mag er allemaal zijn. Is dat prettig? Nee, niet persé. Zeker niet alles wat zichtbaar wordt is fijn. Maar erbij aanwezig blijven is wel de sleutel. Hoe meer ik aanwezig kan blijven bij al wat er leeft in mij, hoe eenvoudiger het wordt. Inderdaad, je moet er iets voor doen om ongelukkig te zijn. Zolang ik vast houd doe ik iets. Ik laat los. In vertrouwen.

Met dank aan veel lieve mensen in mijn omgeving die mij de ruimte geven en mij steunen in mijn pad van ont-dekken.

Ik denk dat ik vaker ga schrijven.... tot snel?!