Enkele weken geleden gepland en nu werd duidelijk waarom: een les ontvangen. Dagelijks stem ik af, probeer ik te geven wat de ander nodig heeft. Ik gebruik mijzelf als instrument: klopt dit, voelt dit goed? Ik ben dankbaar voor dit instrument, ik ben dankbaar voor het 'afstem- talent' welke ik zo vanzelfsprekend gebruik. Wanneer het dagelijks leven door raast is het soms lastig af te stemmen op mijzelf.
Ik ben een schip, verbonden aan een haven. De haven is mijn thuis. Soms keert mijn schip niet vaak of lang genoeg terug naar de haven. Dan raken voorraden op, de bemanning is geïrriteerd en vermoeid. De stip aan de horizon wordt vaag, de koers onduidelijk. Tijd om terug te keren naar de haven.
De haven is een plek om te ontspannen en te ontvangen.De bemanning rust uit, voedt zich. Reflecteren en bezinnen. De ervaring van de afgelegde reis wordt meegenomen op een volgende. De haven is de plek om antwoorden te vinden op vragen zoals: Wat is nodig om koers te houden? Welke bemanning? Welke kennis? Meer tijd in de haven? Tijd en rust in de haven bieden de mogelijkheid om te voelen, te ervaren wat nodig is om koers te houden. Dan kan ontvangen worden wat nodig is. Het schip wordt bevoorraad en maakt zich klaar voor een nieuwe reis.
Wat een warm en liefdevol thuis is je haven. Als je dat voelt, weet je dat je toegerust bent voor een volgende reis. Je weet niet wat de volgende reis je brengt, je weet niet welke schepen je tegen komt, je weet niet welke stormen er, soms onverwacht, opsteken. Als je thuis bent bij jezelf, ben je helder en sterk genoeg om in elke storm te blijven koersen op jouw stip aan de horizon. Dan ervaar je dat elk schip wat voorbij komt je iets brengt en dat elke storm je sterker maakt.
Mijn schip gaat vaker thuis te zijn in de haven om daar te kunnen ontvangen wat ik nodig heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten