Natuurlijk wil je als moeder niets liever dan dat je grut gezond en gelukkig groot wordt.
Ik weet ook dat ze groei en speel ruimte nodig hebben. Dat ze niet groeien van altijd zoveel mogelijk bescherming bieden, dat ze daar niet sterker van worden. Kinderen groeien niet als je er bovenop zit.
Daarom is opvoeden steeds balanceren tussen het huidige moment en het grotere geheel. Als ik kies voor het huidige moment kan ik besluiten dat ik iets nog te spannend of te eng vind voor de meiden. Als ik het afzet tegen het grotere geheel kan ik besluiten dat het juist handig is dat ze nu oefenen met 'grote' stappen nemen. Dit probeer ik zo goed mogelijk af te stemmen op wie van de twee ik voor mij heb. Want onze twee meiden zijn allebei prachtig. Maar ook verschillend. Verschillend in wie ze zijn, in wie zij denken dat ze zijn, in wie ze willen worden etc. Ik stem af, voeg in. Of voeg uit omdat ze mij niet nodig hebben in het moment maar erna. Loslaten en laten gaan. Laten gaan in vertrouwen. Tegen een van de meiden zei ik pas eerlijk: ik vind het een spannende grote stap, maar als jij denkt dat jij het kan, dan kan je het ook. Ik zet dus 'mijn bang' opzij om haar te laten groeien. Ik ben eerlijk over mijn gevoel omdat ze toch wel aanvoelt wat mij doet twijfelen. En ze mogen leren dat wat ze voelen, heel vaak een hele goede richtingaanwijzer is. Na de grote stap komt ze trots terug en gloeien we samen na! Net als vroeger...toen ze leerde lopen, fietsen en....
Ja, ik wil jullie beschermen tegen de nare dingen van de wereld. Maar nog veel liever wil ik jullie mee geven dat de wereld een hele mooie plek is met veel mooie mensen. Ik wil jullie meegeven dat je op jezelf mag vertrouwen. Ik wil jullie laten weten hoe de wereld in elkaar zit en jullie er niet bang voor maken. Ik wil dat jullie op je innerlijke kompas durven te vertrouwen.
En dan hoop ik net als Claudia, dat jullie ook sterk genoeg zijn om te leven met de vauten die we ook hebben gemaakt.
