Leven is veranderen

Al een jaar 'gewoon zien'. Heel soms wil ik nog mijn lenzen uit doen of zet ik de bril van onze jongste op. Bijzonder om te merken hoe diep ingesleten gewoonte patronen zitten. Ik realiseer mij dat dit niet alleen geldt voor 'doe dingen'. Hoe vaak willen we gedrag of gedachtepatronen doorbreken of veranderen omdat ze niet meer hetgeen opleveren wat we graag willen? Dit heeft volgens de wetenschap 6 weken nodig. Maar na die zes weken zit het nog steeds, ergens, diep in ons ruggenmerg verstopt en plopt het soms op. Ongevraagd en ongewenst. 
Confronterend ook: ik dacht dat ik dat niet meer deed? Ik dacht dat ik iets nieuws geleerd had? 

Hoe langer je iets gedaan of gedacht hebt, hoe langer het duurt om het af te leren. De dingen die ik als klein meisje geleerd heb zijn dus verrekte moeilijk om te veranderen. En goed om te realiseren: ooit was dat het beste wat ik kon bedenken in een bepaalde situatie. Het heeft mij toen verder gebracht. Dus 'afschieten' is überhaupt onaardig. Ik heb er ooit erg m'n best op gedaan. Nu probeer ik te kijken naar dat kleine meisje en haar te vertellen dat ze haar best heeft gedaan maar dat ik nu als volwassen vrouw weet dat het anders kan en mag.  En dan begint het oefenen. Vallen en opstaan. Leren fietsen: eerst met zijwieltjes en de hand van je vader of moeder in je rug. Later steeds meer zelfstandig. Fietsen lijkt nu simpel vergeleken met de dingen die we in een grote mensen leven willen leren. Maar leren fietsen was vroeger voor sommigen ook 'a hell of a job'.

Ik kijk met meer mildheid naar mezelf en mijn omgeving omdat veranderingen tijd en veel energie kosten. Liefdevol kijken naar jezelf helpt je verder dan jezelf afschieten omdat het 'weer niet lukt'. Hoge eisen stellen aan jezelf en je omgeving...ik ben er goed in. Ik weet als geen ander dat het een 'hell of a job' is om dat te veranderen. De scheidslijn tussen 'de lat hoog leggen of het beste eruit willen halen' en 'pushen' is soms maar lastig te herkennen. Overschatten of onderschatten. Zelfde dilemma. Beide zijn niet comfortabel. En wie bepaald wat het is? Jijzelf. Dat betekend dat je ook nog eens grenzen aan moet kunnen geven! Hetgeen ook lang niet altijd makkelijk is....Gelukkig hebben we een heel leven om te mogen leren.

Iedereen leert zijn eigen dingen en doet dat op zijn eigen manier en moment. Soms omdat je er bewust voor kiest, soms omdat het oude niet meer past en je iets anders moet verzinnen. Soms omdat je omstandigheden veranderen. Veranderingen horen bij het leven dus leven is veranderen. Leven is leren omgaan met de veranderingen die hoe dan ook op je pad komen.